متفورمین اکثر نتایج برای دیابت نوع 2 در دوران بارداری را بهبود می بخشد
20نوامبر 2020 - نتایج یک تحقیق تصادفی کنترل دار نشان داد زنان مبتلا به دیابت نوع 2 که در طول بارداری برای کنترل سطح قند خون خود از متفورمین استفاده می کردند، مزایای مختلفی را دریافت کردند از جمله کاهش وزن گیری، کاهش دوز انسولین و موارد کمتری از نوزادان بزرگتر نسبت به سن بارداری.
با این حال، این دارو همچنین با افزایش خطر کوچک شدن نوزادان نسبت به سن بارداری همراه است، که خطر این دارو در مقابل فواید آن را برای سلامتی فرزندان زیر سوال می برد.
دکتر Denice S. Feig، از بیمارستان Mount Sinai از تورنتو، گفت: درک بهتر پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت این تأثیرات بر نوزادان برای توصیه ی صحیح به زنان مبتلا به دیابت نوع 2 در مورد استفاده از متفورمین در دوران بارداری مهم خواهد بود.
این تحقیق در کنفرانس متخصصان دیابت انگلیس ارائه شد: یک مجموعه وبینار آنلاین که در 17 نوامبر پخش شد و اخیراً در The Lancet Diabetes & Endocrinology منتشر شده است.
به طور خلاصه، دکتر Feig گفت که او تمایل دارد که به اکثر زنان باردار مبتلا به دیابت نوع 2 متفورمین بدهد، شاید به استثنای کسانی که ممکن است عوامل خطر کوچک شدن نوزادان نسبت به سن بارداری را داشته باشند، به عنوان مثال زنانی که محدودیت رشد داخل رحمی داشته باشند و یا زنان سیگاری و زنانی که بیماری کلیوی واضحی دارند، یا شاخص توده بدنی(BMI) کمتری دارند.
افزایش شیوع دیابت نوع 2 در بارداری
دکتر Feig گفت که در سالهای اخیر در سراسر جهان، شیوع دیابت نوع 2 در بارداری افزایش چشمگیری داشته است.
انسولین یک روش درمانی استاندارد برای مدیریت دیابت نوع 2 در بارداری است، اما این زنان مقاومت به انسولین چشمگیری دارند که در بارداری بدتر می شود، این بدان معناست که نیاز آنها به انسولین افزایش می یابد و منجر به افزایش وزن، تزریقات دردناک، هزینه های زیاد و عدم پیروی از رژیم درمانی انسولین می شود.
بنابراین با وجود درمان با انسولین، این زنان همچنان با افزایش نتایج نامطلوب مادر و جنین روبرو هستند، و اگرچه متفورمین به طور فزاینده ای در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 در دوران بارداری استفاده می شود، اطلاعات کمی در مورد فواید و مضرات استفاده از متفورمین بر نتایج بارداری در این زنان وجود دارد.بنابراین مطالعه یMiTy ، برای بررسی تاثیر متفورمین در بهبود نتایج بارداری، انجام شد.
محققان برای این مطالعه، از 502 زن که قبل از بارداری و یا قبل از هفته ی بیستم بارداری به دیابت نوع 2 مبتلا شده بودند، از 29 سایت در کانادا و استرالیا ثبت نام کردند. این زنان علاوه بر رژیم انسولین معمول خود، در هفته های 6 تا 28 بارداری، 1 گرم متفورمین یا دارونما دو بار در روز بطور تصادفی دریافت کردند.
دیابت نوع 2 قبل از بارداری، در 83٪ از زنان گروه متفورمین و در 90٪ از گروه دارونما تشخیص داده شده بود. میانگین سطح هموگلوبین A1c در تصادفی سازی 47 میلی مول در مول (6.5 درصد) در هر دو گروه بود.
میانگین سنی مادران در شروع تحقیق تقریباً 35 سال و میانگین سن حاملگی در تصادفی سازی، 16 هفته بود. میانگین BMI قبل از بارداری تقریبا 34 کیلوگرم در مترمربع بود. نکته قابل توجه، این بود که تنها 30٪ از افراد شرکت کننده، از نژاد اروپایی بودند.
کاهش وزن گیری، هموگلوبین A1c پایین تر، نیاز به انسولین کمتر با مصرف متفورمین
دکتر Feig گزارش داد که تفاوت معنی داری بین گروه های درمانی از نظر نسبت زنانی با نتیجه ترکیبی اولیه: از دست دادن بارداری، زایمان زودرس، آسیب هنگام تولد، دیسترس تنفسی، افت قند خون نوزاد یا پذیرش نوزاد در مراقبت های ویژه بیش از 24 ساعت وجود نداشت. با این حال، افزایش وزن کلی زنان در گروه متفورمین در طول بارداری نسبت به گروه دارونما، به میزان 1.8 کیلوگرم کمتر بود.
همچنین آخرین سطح هموگلوبین A1c در بارداری به میزان قابل توجهی پایین تر بود( با 41 میلی مول در مول (5.9 درصد) در مقابل 43.2 میلی مول در مول (6.1 درصد) در گروه دارونما، و به دوز انسولین کمتری نیاز داشتند، 1.1 در مقابل 1.5 واحد در کیلوگرم در روز، که تقریباً کاهش 44 واحدی در روز را نشان می دهد.
همچنین زنان گروه متفورمین کمتر به زایمان سزارین احتیاج داشتند، 53.4 درصد در مقابل 62.7 درصد در گروه دارونما، اگرچه از نظر فشار خون حاملگی یا پره اکلامپسی تفاوتی بین گروه ها وجود نداشت.
شایعترین عوارض جانبی، عوارض گوارشی بود که در 27.3٪ از زنان گروه متفورمین و 22.3٪ از افراد دارونما مشاهده شد.
از نظر از دست دادن بارداری، زایمان زودرس، آسیب به هنگام تولد، دیسترس تنفسی، و ناهنجاری های مادرزادی بین گروه متفورمین و دارونما تفاوت معنی داری وجود نداشت.
میانگین وزن هنگام تولد با متفورمین کمتر است
با این حال، دکتر Feig، نشان داد که میانگین وزن هنگام تولد برای فرزندان زنانی که متفورمین دریافت می کردند، کمتر از فرزندان زنان گروه دارونما است ، 3.2 کیلوگرم در مقابل 3.4 کیلوگرم . همچنین برای زنانی که متفورمین مصرف می کردند، کمتر احتمال داشت که نوزادانی با وزن هنگام تولد 4 کیلوگرم یا بیشتر بدنیا آورند، در 12.1 درصد موارد در مقابل 19.2 درصد موارد، یا خطر نسبی 0.65 و کمتر احتمال داشت نوزادانی بزرگ نسبت به سن حاملگی بدنیا آورند، در 8.6 درصددر مقابل 14.8 درصد، ، یا خطر نسبی 0.58.
مورد نگران کننده این است که متفورمین همچنین با افزایش خطر کوچک شدن نوزادان نسبت به سن حاملگی ارتباط دارد( 12.9 درصد در مقابل 6.6 درصد از گروه دارونما، یا خطر نسبی 1.96 ).
دکتر Feig، اظهار داشت که این ممکن است به دلیل تأثیر مستقیم متفورمین باشد زیرا همانطور که می دانیم متفورمین مسیر mTOR را مهار می کند، که یک "حسگر اصلی مواد مغذی در جفت" است و می تواند "شار مواد مغذی و رشد جنین را کاهش دهد".
وی گفت که روشن نیست که آیا نوزادان کوچک در دوران بارداری "سالم هستند یا ناسالم".
برای بررسی بیشتر، این تیم مطالعه MiTy Kids را با پیگیری فرزندان متولد شده در آزمایش MiTy آغاز کرده اند، هدف تحقیق جدید بررسی ارتباط مصرف متفورمین در دوران بارداری با کاهش چاقی و بهبود مقاومت به انسولین در نوزادان در 2 سالگی است.
به چه افرادی باید متفورمین داده شود؟
در طول بحث، دکتر مورفی از دانشکده پزشکی نورویچ در دانشگاه East Anglia، در انگلیس، از دکتر Feig پرسید که آیا او توصیه می کند که متفورمین را در بارداری ادامه دهند، اگر این دارو برای مشکلات باروری قبل از بارداری تجویز شده باشد تا برای دیابت؟
وی پاسخ داد: اگر زن باردار به دیابت مبتلا نباشد و این دارو را فقط برای PCOS[سندرم تخمدان پلی کیستیک] مصرف می کرده است، من توصیه می کنم که یا آن را به محض باردار شدن متوقف کنند یا گاهی اوقات آن را در سه ماهه اول ادامه داده، و سپس قطع کنند.
وی گفت: اگر فرد مبتلا به دیابت باشد، فکر می کنم با توجه به این تحقیق، برای اکثر افراد این دارو را ادامه می دهیم.
منبع:
https://www.medscape.com/viewarticle/941337